Deze laatste vertaling in de lijst van de vertalingen van de brieven van Ignatius is de brief aan Smyrna. Ook in deze brief benadrukt de martelaar het belang van eenheid met de bisschop. Het bijzondere aan deze brief is de waarschuwing voor de ketterij die later bekend is geworden als het Docetisme. Deze ketters geloven dat Jezus niet daadwerkelijk mens was, maar dat slechts scheen te zijn, waardoor Hij dus slechts "scheen te lijden". In de bestrijding van deze ketters stipt Ignatius aan dat zij zich onthouden van de Eucharistie, omdat zij "niet belijden dat de Eucharistie het vlees is van onze Heiland Jezus Christus". Deze brief bevat ook de eerste vermelding van "Katholieke Kerk" in de geschiedenis.

Dit is een van de zeven laatste brieven die Ignatius schreef bij zijn reis naar het martelaarsschap in Rome. Qua inhoud staat hij niet veel van de anderen af, uitgezonderd die aan Rome en Polycarpus. Evenals bij de anderen roept hij op tot eenheid en gehoorzaamheid aan hun bisschop en presbyters. Hij waarschuwt voor de invloed van de Judaizers, Joodse Christenen die vinden dat Christenen zich aan de wet van Mozes moeten houden.

In de voorgaande brieven van Ignatius was er een specifiek patroon zichtbaar. Hoewel Ignatius de voorgaande kerken niet beschuldigde van verdeeldheid, integendeel zelfs, riep hij hen allemaal dringend op hun bisschop te volgen. Daarnaast waren er vermaningen tegen de valse leer van de Judaïsten en de Docetisten. Deze brief aan Rome breekt radicaal met dit patroon. Hij begint met een grote aanhef en lofprijzing, doet geen vermaningen en legt hun geen dingen op, maar verzoekt hen vriendelijk om zijn martelaarsschap niet te stoppen. Hij heeft het zelfs over de Kerk "die ook de leiding heeft in de plaats van de regio van de Romeinen".

De vierde brief in de lijst van brieven van Ignatius is de brief aan Trallië. Inmiddels zou er een patroon zichtbaar moeten worden. Ignatius roept opnieuw op tot gehoorzaamheid aan de bisschop en eenheid in de kerk. Hij waarschuwt voor valse leer en vraagt hun om voor hem te bidden. Bijzonder aan deze brief is dat Ignatius het heeft over "Jezus Christus onze God".

Na de brief naar Efeze, stuurt Ignatius ook nog een brief naar Magnesia. Net als in de brief naar Efeze, roept Ignatius ook in deze brief op tot eenheid en onderdanigheid aan de bisschop. Ignatius waarschuwt tegen het volgen van de Joodse wet. In het bijzonder valt het op dat hij waarschuwt om de Sabbat niet meer te volgen, maar de Dag van de Heer, bij ons beter bekend als de zondag.

De eerste keer dat we van Ignatius, de bisschop van Antiochië, horen, is ook meteen de laatste keer. Rond 110 na Christus wordt hij gevangen genomen en naar Rome gevoerd om daar de marteldood te ondergaan. Onderweg schrijft hij 5 brieven aan de omliggende gemeenten, 1 brief aan de bevriende bisschop Polycarpus en 1 brief aan Rome.

Hoewel de brieven aan de gemeente allemaal persoonlijk zijn, komen er toch veel elementen terug in elke brief. Zoals de oproep tot gehoorzaamheid aan de bisschop en de waarschuwing tegen ketters die zeggen dat Jezus niet in het vlees gekomen is. Tegelijkertijd toont deze brief aan dat Ignatius de kerk in Efeze goed kent en hoog acht.

De eerste keer dat we van Ignatius, de bisschop van Antiochië, horen, is ook meteen de laatste keer. Rond 110 na Christus wordt hij gevangen genomen en naar Rome gevoerd om daar de marteldood te ondergaan. Onderweg schrijft hij 5 brieven aan de omliggende gemeenten, 1 brief aan de bevriende bisschop Polycarpus en 1 brief aan Rome.

Ignatius was net als Polycarpus een leerling van Johannes de Apostel, en ze hadden beiden een hoge dunk van elkaar, zoals blijkt uit de brieven. Het is nu de beurt aan de brief van Ignatius aan Polycarpus. De brief is grotendeels praktisch van aard. Hij vermaant Polycarpus door te gaan op de ingeslagen weg, waarschuwt hem tegen ketters (waarschijnlijk Docetisten), vraagt de gemeente naar hun kerkleiden te luisteren en vraagt vervolgens boodschappers te sturen.